روش های اتصال چند سوئیچ اترنت به یکدیگر
انتشار توسط خرید هارد از فروشگاه اینترنتی امارات رایان
21 / 08 / 1402
روش های اتصال چند سوئیچ اترنت به یکدیگر
وقتی یک سوئیچ قادر به تامین نیازهای شبکه نباشد، به طور معمول چند سوئیچ اترنت را با هم ترکیب میکنند تا از محدودیتهایی نظیر کمبود تعداد پورتها پیشگیری کنند. اما چگونه میتوان چند سوئیچ اترنت را به هم متصل کرد؟ برای اتصال چند سوئیچ اترنت به یکدیگر، میتوان از سه فناوری زیر استفاده کرد: اتصال آبشاری سوئیچها (switch cascading)، اتصال انباشتی یا پشتهای سوئیچها (switch stacking) و اتصال خوشهای سوئیچها (switch clustering). در ادامه، این سه فناوری و همچنین فناوری مناسبتر بر اساس شاخصهای مختلف برای اتصال سوئیچها توضیح داده میشود.
برای اتصال چند سوئیچ اترنت به یکدیگر، میتوان از سه فناوری یا شیوه زیر استفاده کرد:
اتصال آبشاری سوئیچها (Switch Cascading):
در این روش، سوئیچها به ترتیب به یکدیگر متصل میشوند تا تعداد بیشتری پورت و امکانات مدیریتی را فراهم کنند.
اتصال انباشتی یا پشتهای سوئیچها (Switch Stacking):
این روش امکان اتصال چند سوئیچ به یکدیگر را با ایجاد یک "پشته" یا "انباشت" از سوئیچها فراهم میکند. این سوئیچها به صورت فیزیکی یا نرمافزاری به هم متصل میشوند.
اتصال خوشهای سوئیچها (Switch Clustering):
در این روش، سوئیچها به صورت خوشهای یا گروهی تشکیل یک واحد مجازی میدهند. این اتصال امکان به اشتراک گذاری منابع و مدیریت مشترک را فراهم میکند.
این سه روش به تبع اهداف و نیازهای شبکه مورد استفاده قرار میگیرند و انتخاب بین آنها به توجه به اولویتها و ساختار شبکه مورد نظر بستگی دارد.
اتصال سوئیچهای اترنت با فناوری آبشاری (Switch Cascading)
اتصال آبشاری یکی از روشهای سنتی و پرکاربرد برای ایجاد ارتباط بین چندین سوئیچ اترنت در یک شبکه است. در این روش، سوئیچها به یکدیگر از طریق پورتهای خود متصل میشوند و این امکان را فراهم میکند که هر سوئیچ به صورت مستقل در یک گروه مدیریتی قرار گیرد.
همبندیها و توپولوژیهای زنجیرهای
برای اتصال آبشاری سوئیچها، دو توپولوژی زنجیرهای رایج وجود دارد:
1. همبندی زنجیرهای خطی (Daisy Chain Topology):
در این توپولوژی، سوئیچها به صورت خطی به یکدیگر متصل میشوند و انتهای زنجیره باز است. این شکل زنجیره میتواند خطی یا حلقهای (گرد) باشد.
همبندی زنجیرهای خطی (Linear): در این حالت، سوئیچها به صورت سطری به هم متصل میشوند. مثال: الف-ب-پ-ت-ث-ج
همبندی زنجیرهای گرد یا حلقهای (Circular): در این حالت، هر سوئیچ به سوئیچ مجاور خود متصل میشود و یک حلقه یا مسیر گرد تشکیل میدهد. مثال: الف-ب-پ-ت-ث-ج-الف
ویژگیها و مزایا
-اتصال آسان و مدیریت ساده.
-افزایش تعداد پورتها و امکانات مدیریتی.
-هر سوئیچ میتواند آدرس آیپی خود را داشته باشد و فاصله فیزیکی آنها متغیر است.
معایب
-کاهش انعطافپذیری و ساختار یکنواخت.
-حساسیت به نقاط خرابی؛ مشکل در یک سوئیچ تأثیرات زیادی را ایجاد میکند.
در نتیجه اگرچه اتصال آبشاری گزینهای مناسب برای گسترش شبکه است، حواس به مسائل احتمالی مانند حلقههای تکراری با استفاده از پروتکلهای مناسب ضروری است. توجه به نیازهای خاص شبکه و انتخاب توپولوژی متناسب با آن از اهمیت ویژه برخوردار است.
برای خرید سوییچ 5 پورت تی پی-لینک مدل TL-SF1005D – با گارانتی کلیک کنید.
همبندی ستارهای (Star Topology) در شبکههای اترنت
در توپولوژی ستارهای، تمامی سوئیچهای شبکه به صورت مستقیم به یک سوئیچ مرکزی یا همان سوئیچ هسته (Core Switch) متصل میشوند. این سوئیچ مرکزی نقطه مرکزی ارتباطات است که اطلاعات از طریق آن به گرههای مقصد انتقال مییابد. در واقع، هر ارتباط بین سوئیچهای شبکه در توپولوژی ستارهای توسط این سوئیچ مرکزی کنترل و مدیریت میشود.
کاربردها و مزایا
توپولوژی ستارهای به خصوص برای اتصال چندین سوئیچ اترنت گیگابیتی به یکدیگر، کاربرد زیادی دارد. در این حالت، سوئیچ مرکزی به عنوان یک سوئیچ اترنت با برابری 40 گیگابیت بر ثانیه میتواند نقش اصلی را ایفا کند، در حالی که به سوئیچهای دسترسی با ظرفیتهای کمتر (مثلاً 10 گیگابیت بر ثانیه) متصل میشود.
راهبرد همبندی
در این توپولوژی، مسیر تکراری یا حلقه (Loop) ایجاد نمیشود که باعث ایمنی و پایداری بیشتر در شبکه میشود. اطلاعات به طور مستقیم از منبع به مقصد منتقل میشوند و کنترل کلانترین ارتباطات توسط سوئیچ مرکزی امکانپذیر است.
تنوع در توپولوژی
توپولوژی ستارهای به عنوان یک توپولوژی مرکزی معمولاً برای شبکههای متوسط و بزرگ انتخاب میشود. این توپولوژی امکان ادغام بخشهای مختلف شبکه را فراهم کرده و به سادگی قابل مدیریت است.
در نتیجه توپولوژی ستارهای به علت مدیریت آسان، حذف مسیر تکراری و امکان اضافه کردن دستگاههای جدید با تأثیر کمتر بر دیگر اجزاء شبکه، یک انتخاب مناسب برای ارتقاء شبکههای اترنت گیگابیتی است.
اتصال چند سوئیچ اترنت با فناوری انباشت یا پشته (Switch Stacking)
در فناوری انباشت یا پشتهای سوئیچ (Switch Stacking)، چندین سوئیچ انباشتپذیر (Stackable Switch) با یکدیگر ترکیب میشوند تا محدودیتهایی مانند کمبود تعداد پورتها در شبکه را بهطور قابلتوجهی رفع نمایند. این نوع سوئیچ قابلیت کار به صورت مستقل را دارد و در همان حین، قادر به اتصال به سوئیچهای دیگر انباشتپذیر میباشد به نحوی که بهصورت جمعی به نظر میآیند.
سوئیچهای انباشتپذیر از طریق کابلها و ماژولهای ویژه به یکدیگر متصل میشوند، لذا عمدتاً باید در فاصله نزدیک از یکدیگر قرار گیرند. هر گروه از سوئیچهای انباشتشده یک واحد انباشت یا واحد پشته (Stack Unit) نامیده میشود. در هر واحد، یکی از سوئیچها بهعنوان سوئیچ اصلی (Master Switch) سایرین را مدیریت مینماید.
تعداد سوئیچهای هر واحد معمولاً کمتر از 10 دستگاه است و تمامی سوئیچهای یک پشته (Stack) با یک آدرس آیپی مشترک پیکربندی و مدیریت میشوند. این فرآیند به کاهش پیچیدگی مدیریتی کمک میکند. همچنین، تعداد کل پورتها در یک واحد پشته برابر با مجموع پورتهای تمام سوئیچهای ترکیب شده است. بهعبارت دیگر، این فناوری امکان افزایش چگالی پورتها و بهبود اتصالپذیری شبکه را بهطور قابلتوجهی فراهم میکند.
به عنوان مثال، با انباشت دو سوئیچ 24 پورتی، 48 پورت اترنت در اختیار کاربران قرار میگیرد. این افزایش ظرفیت سوئیچینگ و پهنای باند سامانه، توانایی شبکه را بهصورت چشمگیری افزایش میدهد.
اتصال چند سوئیچ اترنت با فناوری خوشهسازی سوئیچها (Switch Clustering)
فناوری خوشهسازی سوئیچها به معنای ادغام دو یا چند گروه سوئیچ است که پیشتر بهصورت آبشاری (Cascading) یا انباشتی (Stacking) به هم متصل شدهاند. این روشهای پیشین، بهعنوان پیشنیازهای خوشهسازی عمل میکنند.
در فرآیند خوشهسازی، چندین سوئیچ بهطور هماهنگ به یکدیگر متصل میشوند تا بهگونهای مدیریت شوند که به عنوان یک واحد یکپارچه عمل کنند. این فناوری باعث کاهش پیچیدگی مدیریتی ناشی از داشتن سوئیچهای متعدد میشود.
برای خوشهسازی سوئیچها، از سوئیچهای قابلیت خوشهسازی (cluster-capable switch) بهرهمند باید استفاده شود. در این روش، تنها یک سوئیچ مدیریتی به نام "سوئیچ فرمان" وظیفه مدیریت سوئیچهای دیگر را بر عهده دارد. این سوئیچ فرمان بهعنوان نقطه کنترلی برای سایر سوئیچها عمل میکند و در صورت نقص در آن، سوئیچهای فرمان دیگر بهعنوان جایگزین وظایف مدیریتی را بهعهده میگیرند.
در فناوری خوشهسازی، هر خوشه نمیتواند بیش از 16 دستگاه سوئیچ داشته باشد. برخلاف سوئیچهای انباشتی که معمولاً به محدودیت فاصله دچارند، سوئیچهای یک خوشه میتوانند در مکانهای دور از هم قرار گیرند. این ویژگی امکان ایجاد شبکههای بزرگتر و پرقدرتتر را فراهم میکند.
برای خرید سوییچ 24 پورت مگابیتی و رکمونت تی پی-لینک مدل TL-SF1024 کلیک کنید.
بهترین شیوه متصل کردن سوئیچهای اترنت
در طراحی یک شبکه، انتخاب بهترین راه برای متصل کردن سوئیچهای اترنت به یکدیگر یک چالش اساسی است. در این راستا، سه فناوری اصلی وجود دارد: آبشارسازی، پشتهسازی، و خوشهسازی.
1. آبشارسازی سوئیچها (Cascading):
همبندی زنجیرهای (Daisy Chain): در این حالت، سوئیچها به صورت سطری به یکدیگر متصل میشوند. این روش ساده است اما قابلیت انعطاف مدیریتی کمی دارد و در صورت نقص یک سوئیچ، کل زنجیره متأثر میشود.
همبندی ستارهای (Star Topology): در این روش، تمام سوئیچها به یک سوئیچ مرکزی متصل میشوند. این شیوه به مدیران امکان کنترل بهتر و جلوگیری از انتقال مشکلات به تمام شبکه را میدهد.
2. پشتهسازی سوئیچها (Switch Stacking):
انباشت سوئیچها (Switch Stacking): در این حالت، سوئیچهای متعدد بهطور فیزیکی به یکدیگر متصل میشوند و به عنوان یک واحد مدیریت میشوند. این امکان را فراهم میکند که تمام پورتها و منابع هر سوئیچ با هم به اشتراک گذاشته شود.
3. خوشهسازی سوئیچها (Switch Clustering):
انجام خوشهسازی (Switch Clustering): این روش به معنای ادغام گروههای سوئیچ که قبلاً به صورت آبشاری یا انباشتی به هم متصل شدهاند است. این اجازه را میدهد که چندین گروه از سوئیچها را بهطور یکپارچه مدیریت کرد و پیچیدگی مدیریت را به حداقل برساند.
انتخاب بهترین فناوری:
آبشارسازی: برای شبکههای کوچک تا متوسط با نیاز به سادگی و کنترل محلی.
پشتهسازی: برای شبکههای بزرگتر با نیاز به انعطافپذیری و بهرهوری بالا.
خوشهسازی: برای محیطهای پیچیده با نیاز به مدیریت متمرکز و حداکثر استفاده از قابلیتهای سوئیچها.
همیشه توجه به نیازها و اهداف خاص شبکه مهم است تا بهترین راهکار بر اساس شرایط مخصوص شما انتخاب شود.
خرید سوئیچ شبکه
شما می توانید برای خرید انواع سوئیچ شبکه با بهترین قیمت و نازل ترین خدمات پس از فروش به وب سایت امارات رایان مراجعه کنید.